miggelbrink

Beste Achterhoekers. Wij: Achterhoekse mannen hebben het niet gemakkelijk. Van oudsher niet. Kwamen we terug van de jacht. Kats kapot en helemaal onder de drek. Hadden we na dagen jagen eindelijk een mammoet pootje gelicht om daarna nog drie dagen te lopen met dat zware kreng op de nek.  En deden we dan eindelijk eindelijk stoer lachend de achterdeur open was het aller allereerste waarmee we gelijk om de oren werden geslagen:”He verdorie. Loop je nou met die drekpoten zo het huus in. Druut”.  Zaten we samen met de buurman  buiten, in de regen, allebei met de drekpoten in een teiltje en hoorden vanuit de oerhut:”Eerst de drek eraf”. Probeer als man never niet om ook maar ooit met een schilfertje modder binnen te sneaken. Vrouwen zien echt alles en ze meppen je zo hun sociale nest uit. Onze Achterhoekse vrouwen hebben  radar ogen. Wij niet.  Wij zien alleen wat onze jagersogen zien. Afstand inschatten tot de bar met de vingers in de neus. Wat vrouwen dan weer niet kunnen. Als onze vrouwen een trekker moeten parkeren denken ze dat een fiatje is. Maar wij mannen kunnen die trekker  weer niet terug vinden al staat ie midden voor de voordeur. Wie zet hem daar ook neer. En vrouwen klagen altijd dat ze onze sokken beter ruiken dan dat we zelf doen en daarover praten ze dan ook weer dagen en dagen met iedereen die niets te maken heeft met mijn sokken.

 Luistert de normale man al niet als je tegen hem praat. Wij mannen van de Achterhoek hebben volgens de vrouwen dichtgemetselde oren ontwikkeld. Dat weten we trouwens drommels goed en daarom zeggen we ook altijd gelijk:”Joajoa” als iemand ons vragend aankijkt. Nooit hebben we gehoord wat de vraag was. Echt niet. Thuis niet en nergens niet. We zijn gewoon tussen de oren bezig met de maïs of met een willige koe en daarmee alleen zijn we al druk genoeg. Piekeren en praten lukt niet. Daarom praten we niet zoveel. We zijn denkers. Twee Achterhoekse mannen bij elkaar; je hoort geen woord: “Joajoa ” zegt de een en tien minuten later `Joajoa” de ander. Hoe makkelijk kan het leven zijn. Want uiteindelijk zijn onze vrouwen toch de baas. Wij mannen vechten niet voor een verloren zaak.  Maar waarom ik er over begin: Laatst melde deze krant dat wij mannen van de Achterhoek te laag opgeleid  zijn in de toekomst en onze vrouwen van de Achterhoek vertrokken massaal in polonaise richting de universiteit buiten de Achterhoek. Een of andere wijsneus met driemaal MAVO had dat onderzocht en vooraf bedacht dat dit wel een leuke uitkomst voor de krant zou zijn. Zo schijnen onderzoekers te onderzoeken. Een Achterhoek met vrijwel alleen maar mannen. Een doemscenario voor de Achterhoek zou het zijn. Maar nu hebben we van de week dat aan de “stamtoafel” nog eens even in alle stilte overdacht met zijn allen maar ons lijkt het eigenlijk wel wat. Wat ons betreft liever vandaag dan morgen. Wij mannen kijken ernaar uit.