miggelbrink

Beste Achterhoekers. Aan ons Achterhoekse mannen heb je dus helemaal nix; Aldus  de Achterhoekse vrouw. Wij doen niets in de huishouding. Zijn lui, laten alles achter onze reet liggen. We liggen apathisch op de bank voetbal te staren alsof het een pre-historisch haardvuur is en  we kunnen absoluut geen twee dingen tegelijk.  Zijn wij mannen aan het denken is de rest van het mannelijke lichaam buiten functie. We hebben een lompe motoriek en in combinatie met:”denken” totaal ongeschikt om door plaatsen met servies, meubelen en anderszins te bewegen: De kont afdrogen en door de slaapkamer paraderen. Even de gedachten ergens anders en wij mannen dansen met ontvelde grote tenen, blauwe schenen of erger. Dus misschien hebben die vrouwen daarin wel een punt. Daarnaast kunnen we nooit iets vinden behalve ons bier in de koelkast omdat we onze ogen in onze reet hebben zitten. We denken niet na: We drinken ’s nachts een glas water, denken dorst dorst en aan niets anders en de volgende morgen is de vrouw haar contactlenzen kwijt en met een briesend:”Altied hetzelfde met ow” moet je dan met haar praten. Want altijd willen vrouwen praten. Daarbij niets terug zeggen want dan ben je ook weer twee dagen verder. Dat doen wij mannen  dan ook maar niet. Wij houden wijselijk onze mond wat weer olie op het vuur is:”Zeg dan toch ook eens wat!!!” En komen er van die typisch vrouwelijke zinnen uit als:”Waarom moet ik altijd zo vreselijk kwaad worden op jouw maar jij nooit op mij”. 

Wij schijnen ook heel lomp te zijn: Laten de deur dicht vallen voor haar neus als ze de boodschappen naar binnen draagt of we pikken onze vrouwen op met de auto maar hebben net niet die grote plas gezien die voor haar lag. Zit ze dan drijfnat naast je: Niet lachen. Ook niet tijdens alle uren daarna want ook hierover wil ze haar gevoelens delen. Maar wij mannen accepteren onszelf. Wij maken er niet zo’n punt van: Al dansend van de pijn in de slaapkamer met onze teen in de mond kunnen we er wel om lachen. We maken een lachende selfie van onze onhandigheid, zetten het op facebook en steken daarbij onze duim omhoog. Aan de stamtafel worden onze domme avonturen opgenomen in de verzameling Achterhoekse  sterke mannen verhalen die keer op keer worden herhaald en keer op keer lacht de hele stamtafel ons uit. Dat vinden wij mannen niet erg. Maar vrouwen even onder ons. Even overleggen. Kunnen wij die uren dat jullie met ons jullie gevoelens willen delen niet anders besteden. Jullie kunnen praten en praten en luisteren tegelijk en roepen constant tegen ons dat wij juist niet luisteren en niet praten. Dat schiet niet op en trouwens wanneer het andersom zou zijn worden jullie gierend gek. Als wij mannen nu simpel beloven dat wij gaan werken aan het uitspreken van onze mannelijke gevoelens en oefenen in het bespreken van vroegere problemen, mogelijke problemen, toekomstige problemen en dat het tot die dag stil is en wij deze  sociale vaardigheden verder in het café ontwikkelen. Dat is toch win win. (Geen dank mannen)