miggelbrink

Beste Achterhoekers. Op de dag dat je denkt dat je het huis aan kant hebt slaat het noodlot toe:  Onkruid. WAAAAAAhhhh. Wat zal de buurt er wel niet van denken. Dat moet weg en zo vlot mogelijk. Niet op de knieën. Modern: Waar staat de gifspuit? In het keukenkastje naast de afwaskwast en schone handdoeken. Rondom ons huis moet het kasse boel zijn.  Kwestie van Achterhoekse opvoeding.  Strak aangeveegd en nergens maar dan ook echt nergens een spriet onkruid. Regels die weliswaar nergens in de Achterhoek opgetekend zijn maar geen Achterhoeker die zich er niet aan houd.  De overgordijnen dicht tot het middaguur. Nooit alleen maar rondjes ontvangen. Kinderen geen gat in de sok of een klodder aan de neus. Met smerig ondergoed het ziekenhuis in.  Never mag het groene graslaken van de voortuin een puist van een paardenbloem in het midden hebben. Het zijn zaken waar je als Achterhoeker zorg voor draagt. Voldoe je niet aan die sociale verplichting kun je beter verhuizen voor je gevoel. De priemende sociale vinger: Hij op nummer zoveel laat de boel verslonzen.  Iedereen kijkt je voor je gevoel na. Maar die onverwachte paardenbloem tussen het grind of dat clubje grassprieten is nooit een ramp. Eentje tussen je oren maar verder niet.  Ook mos tussen de tegels of ander exotisch gewas. Grasveldje onder de coniferen. Dat gif moet je zorgen baren en de ellende van die spuit. Alleen  opdat de buurt ziet dat je tuin er strak bij ligt en de kleinkinderen in een nette kaal gespoten tuin kunnen wroeten. Ballen op dat strak stukkie groen zonder paardenbloem maar daarna wel de handen wassen. Laat groeien en mocht het blijven steken.  Dat je voor je gevoel toch iets moet doen voor de buurt. Gewoon een bordje  op de oprit. Deze tuin is gifvrij. Dat scheelt veel werk en de hele buurt is er blij mee.