miggelbrink

Beste Achterhoekers. Op het terras zitten kunnen Achterhoekers als de beste en zeker met dit najaars bikini-weer:”Laten we er nog maar effe van genieten” en hup daar zitten we weer. En we weten allemaal: Als je gaat zitten is de dag voorbij. Betje kieken noar passanten en passanten roepen weer wat terug: “Zit i-j daor now alweer”.  He-j weer niks te doen”.  Dat doen Achterhoekers graag: Roepen naar mensen die in hun ogen luierend actief zijn. Beetje met de kif natuurlijk. Het café met dat terras van mooi weer en van buiten zitten. Dat über-gezellige terras van waar de laatste, het ultimootje zo lang mogelijk wordt uitgesteld.  Hoeveel uren, dagen maanden heb ik daar wel niet gezeten. Koffie zwart met twee koekjes voor de één en een biertje in een fluitje met een klein schuimkraagje en een schouderklopje voor de ander. We hadden Peter en Frank die samen met Guus de mooiste verhalen vertelde waardoor het nog later werd. Het ene legendarische verhaal na het andere.  We weten daar alle eigenaardigheden van iedereen. We weten wie moeilijk zit en wie verdriet heeft. Als je alleen was in het café had je een goed gesprek. Met drie man een goede bak. Met meer als tien ging de muziek een tandje harder en kon het dak eraf. En de motor van mijn café was Monique. Dat kleine cafeetje:”1 met de jas aan”. Doelend op dat laatste biertje maar de marketing om condooms uit te delen met die tekst was briljant. Maar nu is het afgelopen en komt Monique bij ons zitten. Het is goed geweest zo maar daar worden wij Achterhoekers heel onrustig van want wie gaat  nu dat laatste, dat ultimootje serveren. Lieverd bedankt voor al die uren, dagen maanden.