miggelbrink

Onze Achterhoek kan in de ‘kalma kalma’ zomerstand. De witte kantoorlichamen gaan op avontuur. Schurend zand in de bilnaad door de duinen of het penske donkerrood door dat mislukte bommetje in het hotelzwembad. Het is weer zomervakantie. Massaal erop uit. Hoe de wereld ook in de fik staat. Hoe massaal mensen ook op de vlucht zijn. Vakantie is vakantie. Allemaal richting zuiden. Allemaal tegelijk richting campings en costa’s. Allemaal onderweg met als gevolg dat we de hele zomer wel ergens moeten aansluiten in de één of andere wachtrij met dit jaar Schiphol met stip op één. Maar vergeet de Peage niet. De ‘Route de Soleil’. De Python. Voor Lyon.  Voor Duiven.

Uren en uren vermaken we ons met het kijken naar de achterkant van de voorganger. De rij. De file. Het oponthoud. Urenlang turen naar de bumpersticker van de voorganger:”Don’t worry be happy”. Dat zweetstraaltje in die hele forse nek van die Duitse mevrouw voor je. Allemaal proberen we aan die rijen, opstoppingen, vertragingen en files te ontkomen en Iedereen probeert iedereen te slim af te zijn.  Het beste kun je ’s nachts door Parijs rijden. Als je er voor vijf uur in de morgen bent kun je zo doorlopen om er natuurlijk ter plekke achter te komen dat je niet de enige bent die die tip kreeg en kun je weer aansluiten in de nachtrij. Nooit hoor je er iemand over want bij iedereen is de vakantie geweldig. #qualitytime #genieten Maar er is helemaal niets mis meer met vakanties op Balkonia. Im Hintergarten en de eigen Omgèboem want daar lach je de hele wereld uit.  Anders is het wachten. Stilstaan. Langzaam doorschuiven. De moed erin houden en blijven lachen, hoe lang het ook duurt want het is wel vakantie.