Clubjes van Achterhoekse mennekes die samen een bekske koffie doen. Elke dag effe zitten en effe proaten. Effe de nieuwste roddels doornemen en vooral elkaar een betje veur de gek hollen. Arie. Wim en Jan zitten zo al jaren in de werkplaats van Jan. Tot een dag dat Wim er niet was. Wim was op familiebezoek in den vreemde maar dat wist Arie niet. Een lege stoel waar Arie bezorgd over informeerde. Jan schraapte zijn keel vertelden met een stalen gezicht dat Wim zich had moeten melden bij zijn oude werkgever de luchtmacht. Wim was van de oude stempel. Wim was uit die tijd dat ze handmatig met de stuurknuppel onder de radar konden vliegen.
Die jonge jongens van vandaag kenden dat handwerk niet meer en daarom hadden ze Wim gebeld of wim dat die jongens niet kon leren. Arie geloofde het verhaal van begin tot eind. Wist zelfs eraan toe te voegen dat hij altijd Wim bewonderd had om zijn vliegende vakmanschap en vertrok. Arie was de deur nog niet uit of de hele club klapte dubbel van het lachen en toen was het hek van de dam. Er werd van internet een gecrashte F16 opgezocht en afgedrukt en de dag erop Arie voor de koffie kwam wist de hele club ‘intens’ bedroefd te vertellen dat Wim niet meer die souplesse had met het vliegen als vroeger en dat Wim nu in Amersfoort gewond in het militaire spitaal lag. “Kom er gauw weer bovenop ouwe stomp” schreef Arie met het puntje van zijn tong op de kaart. Twee dagen later stond er een oude Chinese vaas in het midden van de werkplaats vol met as uit de open haard van Jan. Ondeugende mennekes.
miggelbrink 
Plaats een reactie